เรามีจินตนาการที่อยากเล่า มีแก่นเรื่องราวที่อยากส่งผ่าน แต่จะถ่ายทอดมันอย่างไรให้ผู้คนตราตรึงใจและเฝ้าติดตามไปจนจบ ชวนศึกษาวิธีเล่าเรื่องที่อาศัยทั้งศาสตร์สมองและศิลป์ของมนุษย์เพื่อก้าวสู่จุดที่ผู้คนจะหยุดฟังเรื่องเล่าของเราไม่ได้
เมื่อผู้เชี่ยวชาญทางด้านความรักและความเหงาโคจรเข้ามาอยู่ในชีวิตของกันและกัน ทุกการค้นคว้าที่พวกเขาเคยทุ่มเทให้ก็เกิดเป็นรูปธรรมขึ้นมาอย่างชัดเจน พบกับความรู้ท่ามกลางความรักที่ไม่เป็นความลับอีกต่อไป ด้วยวิทยาศาสตร์สมองและหัวใจในชีวิตจริง
บันทึกประสบการณ์ชีวิตจากการปลีกวิเวกลำพังของแอนน์ มอร์โรว์ ลินด์เบิร์กห์ ตัวแทนของผู้เป็นแม่ ผู้เป็นภรรยา และผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ชวนมองย้อนกลับเข้าสู่ตัวตนที่ใครหลายคนอาจหลงลืมไปหลังใช้ชีวิตในแต่ละบทบาทเหล่านั้นมาแสนนาน
ไม่มีการเติบโตครั้งไหนไม่มีน้ำตา หรือต่อให้ไม่มีน้ำตา ก็ไม่ได้หมายความว่าความเจ็บปวดไม่เคยเกิดขึ้น – ชวนอ่านวรรณกรรมอบอุ่นหัวใจที่หลอมรวมความกร่อนพังแตกสลายที่มนุษย์มักไม่ค่อยเปิดเผย – เพราะความจริงอาจเป็นสิ่งอ่อนแอที่แข็งแกร่งที่สุดของชีวิต
วรรณกรรมบอกเล่าเรื่องราวของผู้คนที่ผลุบโผล่เข้าไปในห้วงเวลาของใครบางคนที่เดินทางคาบเกี่ยวกันบนรถไฟสายฮังคิวแม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ –หนังสือที่จะทำให้คุณมีความสุขราวกับเป็นอีกหนึ่งตัวประกอบที่เฝ้ามองพวกเขาเหล่านั้นผลิบาน
“….ต้องมีประเด็นที่อยากเล่าชัดเจนพอ เราบอกให้คนคิดแบบเราไม่ได้ เราทำได้แค่เชื้อเชิญให้เขามารู้สึกบางอย่างเท่านั้น…” ร่วมสัมผัสประสบการณ์ แนวคิด และชีวิตแห่งการสร้างหนังของคริสโตเฟอร์ โนแลน ตัวพ่อวงการภาพยนตร์ – เพราะการดูหนังโนแลนหนึ่งครั้ง อาจทำให้คุณต้องคิดถึงมันไปทั้งชีวิต
รางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี 2565 กวีนิพนธ์แห่งยุคสมัยที่เปิดเปลือยและสะท้อนเสียงอันขื่นขมผ่านตัวอักษร สัมผัสถึงสัมผัสในบรรทัด–ระหว่างวรรคตอน เพื่อฉายภาพชัดซัดย้อนขึ้นมาในทรงจำ
เมื่อปล่อยให้การเดินทางช้าลง ประสบการณ์และความทรงจำที่ได้รับจะแจ่มชัดขึ้น หนังสือที่จะชวนคุณครุ่นคิดดื่มด่ำในทุกย่างก้าวของการเคลื่อนที่ ให้ระหว่างทางที่มีเป็นมากกว่าแค่การไปให้ถึงจุดหมาย
“ความฝันคือเรื่องที่ยังไม่เป็นจริง แต่ไม่ใช่เรื่องที่ไม่มีวันเป็นจริง; นิ้วกลม” – มาร่วมออกวิ่งมุ่งสู่สิ่งที่จะพาจิตวิญญาณของคุณให้โลดแล่นตาม เพื่อค้นพบแง่งามจากการก้าวข้ามผ่านขีดจำกัดของตัวเอง
ความหมายของการมีชีวิตอยู่ แท้จริงแล้วเราอาจไม่จำเป็นต้องสืบเสาะค้นหา เพียงแต่ต้องอาศัยการยอมรับและใช้เวลา เพื่อค้นพบว่าเหตุผลใดที่ทำให้การตื่นขึ้นมา มีคุณค่ากว่าการนอนหลับฝัน