ในชีวิตตามปกติของเรา
การเดิน ก็อาจเป็นเพียงการเคลื่อนไหวที่จะพาเราไปยังที่ที่ต้องการในเวลาไม่รีบร้อน
ทว่าความแช่มช้าที่เกิดระหว่างทาง บ่อยครั้งถูกกิจกรรมอื่นแทรกซึมจนทำให้เราพลาดประสบการณ์ที่ต่างออกไป
อย่างเช่น ความเงียบ ที่เปิดโอกาสให้เรามีช่วงเวลาของการครุ่นคิดและรับรู้อะไร ๆ ได้มากกว่าที่เคย
✒️ เกี่ยวกับผู้เขียน ✒️ Erling Kagge นักเขียน นักกฎหมาย เจ้าของสำนักพิมพ์ นักสะสมผลงานศิลปะ นายแบบนาฬิกาโรเล็กซ์ และนักผจญภัยชาวนอร์เวย์ ซึ่งเป็นนักสำรวจคนแรกในประวัติศาสตร์ที่พิชิตสามขั้วโลก – ขั้วโลกเหนือ ขั้วโลกใต้ และยอดเขาเอเวอร์เรสต์ โดยระหว่างการเดินทางพิชิตขั้วโลกใต้เพียงลำพัง เขาต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเองนานราว 50 วัน บนระยะทางกว่า 1,310 กิโลเมตร เขามีผลงานหนังสือเกี่ยวกับการสำรวจ ปรัชญา และงานศิลปะมาแล้ว 9 เล่ม ได้รับการแปลถึง 38 ภาษา
🎯 SUMMARY VIEW 🎯 : ก้าวเดิน หนังสือที่บันทึกเรื่องราวและความรู้สึกที่ได้จากชั่วขณะของการเดินในแต่ละสถานที่ แต่ละนาที แต่ละช่วงชีวิต โดยนักผจญภัยชาวนอร์เวย์ เจ้าของผลงาน เงียบ Silence In the Age of Noise : ความสวยงามของหนังสือคือการที่ผู้เขียนชวนมองให้เห็นใจความบางอย่างที่เกิดระหว่างการก้าวเท้าข้างหนึ่งนำเท้าอีกข้างหนึ่งซึ่งเขาค้นพบผ่านประสบการณ์ส่วนตัว ผนวกรวมกับองค์ความรู้ที่มีไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล่า ผู้คน บทกวี และงานวิจัยที่เขาได้อ่าน : เป็นหนังสืออีกเล่มที่อ่านได้เรื่อย ๆ ก้ำกึ่งระหว่างไดอารีและบันทึกการผจญภัย มีบางข้อความสอดแทรกชวนให้ขบคิดตามไประหว่างทาง คลับคล้ายไม่สลักสำคัญแต่ไม่อาจมองข้ามได้ : ถ้าถามว่าแล้วหนังสือเล่มนี้เหมาะกับใคร เราคงไม่อาจชี้ชัดลงไปได้ เพราะจะว่าไปหากเป็นผู้ที่ชื่นชอบการเดิน งานเขียนชนิดนี้จะช่วยเติมเต็มวิถีทางความคิดอื่น ๆ ที่ซุกซ่อนเงียบเชียบและคุณอาจไม่ทันสังเกต แต่หากเป็นเพียงผู้ที่สนใจ เราเชื่อว่าแง่มุมทั้งหลายจะช่วยส่งให้คุณอยากลองออกไปเดินด้วยตัวเองมากขึ้น และสุดท้าย หากคุณไม่ได้ชอบ ไม่ได้สนใจ แต่อยากรู้ว่าคุณจะได้อะไรจากการหยิบเล่มนี้? ...มันคงเป็นคำตอบที่ดีกว่าหากคุณจะค้นหามันด้วยตัวเอง : อย่างไรก็ตาม เราสัมผัสถึงบางข้อความจากการตกผลึกทางความคิดของผู้เขียน ซึ่งมันสะท้อนให้เห็นความแตกต่างของสังคมถิ่นที่ที่จะช่วยเอื้อให้ความคิดเป็นไปในทิศทางใด เพราะด้วยสภาพแวดล้อม ระบบระบอบ วิถีชีวิตขั้นพื้นฐาน ปฏิเสธไม่ได้ว่าเมื่อย้อนกลับมามองบริบทใกล้ตัวแล้วอาจไม่ง่ายนักที่จะอิ่มเอิบไปกับทุกย่างก้าว แต่ก็นั่นล่ะ ‘…ในทางปรัชญามันมีช่องว่างอยู่ระหว่าง ‘เป็นไปไม่ได้’ และ ‘ไม่น่าจะเป็นไปได้’…’ (อาร์เน แนส)
เรามีความเห็นพ้องตรงกับผู้เขียนทันทีที่อ่านเจอประโยคที่ว่า ‘การเดินไม่ได้ทำให้เราเสียเวลา แต่มอบเวลามากมายให้เราต่างหาก’ เวลาที่ว่านั่นหมายถึงเวลาของการได้คิดและทบทวนถึงเรื่องราวต่าง ๆ มันคล้ายกับการเดินทางบนยานพาหนะที่จะพาคุณไปยังจุดหมายด้วยความเร็วที่ไม่เท่ากัน ช่องว่างของช่วงเวลาระหว่างการเริ่มต้นเดินทางและยังไปไม่ถึงจุดหมายนั้น มักปรากฏหลายสิ่งหลายอย่าง บ่อยครั้งมันเกิดเป็นรูปเป็นร่าง เบ็ดเสร็จสมบูรณ์ หรืออาจเป็นเพียงแค่จุดเล็ก ๆ ที่อาจถูกเชื่อมต่อกับอะไรก็ได้ในอนาคตอันใกล้
แน่นอนว่ามันจะเกิดขึ้นก็ในยามที่เรายังไม่ปรารถนาความรวดเร็วหรือรีบเร่งเท่านั้น…
สงสัยไหมว่าแค่เรื่องจากการเดินทำไมถึงมากมายจนคน ๆ หนึ่งสามารถถ่ายทอดออกมาเป็นหนังสือเล่ม ๆ ได้ คำตอบนี้มีอยู่ในตัวของมันเอง เมื่อใดก็ตามที่คุณให้เวลากับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาก ๆ มันมักจะมอบบางสิ่งบางอย่างคืนกลับมาให้เสมอ การเดินของผู้เขียนในที่นี้คือรูปแบบที่เดินด้วยผัสสะทางกายทุกอย่าง วิธีเคลื่อนไหวอันเนิบช้าจะส่งมอบประสบการณ์ส่วนตัวที่ไม่มีใครเหมือนใคร แม้ว่าคุณจะเดินไปบนเส้นทางเดียวกันและในช่วงเวลาเดียวกันก็ตาม
สิ่งนี้จึงฟังดูคล้ายกับ ความ “เงียบ” ในหนังสืออีกเล่มที่เขาเขียนขึ้นจากการค้นพบและใคร่ครวญของตนเอง เป็นสมบัติเฉพาะบุคคลที่ไม่มีใครแย่งชิงใครได้
การเดินเป็นจุดกำเนิดของสิ่งต่าง ๆ มากมาย จะว่าไปวิวัฒนาการของมนุษย์นั้นล้วนเป็นผลพลอยได้จากการเดินทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นการเดินเพื่อหาอาหาร ย้ายถิ่นฐาน ไปจนถึงการเดินเพื่อหลีกหนี ฉะนั้นยามที่เท้าสองข้างของเราเริ่มก้าวออกไป มันจึงเป็นได้ทั้งสัญญาณของการค้นพบความแปลกใหม่และสัญลักษณ์ของผู้ที่ต้องการความเปลี่ยนแปลงในชีวิต
ผู้เขียนถ่ายทอดประสบการณ์ทั้งมุมมองของการเดินทั่วไปในชีวิตประจำวัน การเป็นงานอดิเรกของชาวนอร์เวย์ ไปจนถึงการตัดสินใจให้มันเป็นภาระเพื่อหลบเร้นจากความเจ็บปวดหรือปัญหาบางอย่างในขณะนั้น เราจึงได้เห็นทั้งห้วงเวลาของการค้นพบความอิ่มเอมเป็นพิเศษ และการใช้ความเชื่องช้าเป็นศาสตร์แห่งการเยียวยาอีกแขนง จึงไม่น่าแปลกใจหากใคร ๆ ต่างก็เลือกใช้การเดินเป็นพื้นที่แห่งความคิด ไม่ว่าจะเป็น ชาร์ลส์ ดาร์วิน ที่มักออกไปเดินเล่นวันละสองครั้ง นักปรัชญาเซอเรียน เคียร์กเคอกอร์ด และ โสกราตีส ที่ชอบเดินไปทั่ว อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เองก็กำจัดความหงุดหงิดด้วยการหนีเข้าไปเดินในป่า หรือ สตีฟ จอบส์ ก็มักเดินเล่นกับเพื่อนร่วมงานเพื่อต่อยอดความคิด อีกทั้งงานวิจัยจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดยังค้นพบว่าคนที่เดินวันละ 6-15 นาทีจะมีความคิดสร้างสรรค์เพิ่มขึ้น 60% เมื่อเทียบกับคนที่นั่งในระยะเวลาเท่ากัน ข้อมูลทั้งหลายเหล่านี้ล้วนสนับสนุนและเสริมสร้างความน่าสนใจให้กับพฤติกรรมธรรมดาอย่างการเดินให้น่าจับตาเป็นพิเศษ
นอกจากนี้ ผู้เขียนยังกล่าวถึงการเดินไว้อย่างน่าสนใจในแง่มุมทางการปกครองว่าเป็นพฤติกรรมที่ช่วยให้เกิดการเปลี่ยนผ่าน ‘…รัฐบาลและสังคมจะควบคุมพวกเราได้ง่ายกว่าเมื่อพวกเรานั่งอยู่กับที่ แต่ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา เรื่องราวการเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้นจากน้ำมือของคนที่ตัดสินใจลุกขึ้น…’ การเดินอยู่บนพื้นที่ที่เท่ากันทางสังคมและสัมผัสโลกความจริงผ่านสิ่งเดียวกันของผู้คนส่วนใหญ่ในนอร์เวย์โดยไม่มีเส้นแบ่งระดับอำนาจจึงเป็นอีกเรื่องที่สร้างความแตกต่างให้กับวิถีของการเดินเท้าในบริบทใกล้ตัวที่นอกเหนือไปจากประสบการณ์ส่วนบุคคล
และไม่ว่าจะเป็นเรื่องของประโยชน์ที่ได้รับทางด้านสุขภาพ ระบบความคิด สุขภาวะทางจิตใจ หรือแง่มุมในระดับสังคม การเดินก็นับเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมพื้นฐานของชีวิตประจำวันที่น่าจับมาพินิจพิเคราะห์ทั้งการมองออกไปภายนอกและมองกลับเข้าสู่ภายใน อาจเริ่มต้นง่าย ๆ ในจังหวะแรกที่คุณก้าวเท้า เปิดประสาทสัมผัสที่มีอยู่ แล้วเหลียวดูสิ่งต่าง ๆ รอบด้าน หากไม่ค้นพบความจรรโลงใจอะไรสักอย่าง เราควรตั้งคำถามจากจุดใดบ้าง
…ความรู้สึกในทุกก้าวที่เหยียบย่าง หรือสภาพความเป็นอยู่ในตอนนี้?
ซื้อหนังสือออนไลน์
“ก้าวเดิน Walking One Step at a Time”
ผู้เขียน : Erling Kagge
(ธันยพร หงษ์ทอง แปล)
จำนวนหน้า : 166 หน้า / ราคาปก : 320 บาท
สำนักพิมพ์ : โอ้มายก้อด (OMG Books)
หมวด : ปรัชญา/ความเรียง
