จนกว่าโลกจะโอบกอดเราเอาไว้ – กวีนิพนธ์หม่นฝาด เฝ้ารออรุณรุ่งสาดแสง

เพื่อสำเร็จความโรแมนติก

จึงไพล่พลิกทุกอย่าง – สว่างไสว

เพื่ออิ่มเอมเสพบุญอุ่นหัวใจ

ร่วมสังสรรค์อำนาจใด… ไม่รู้ตัว

(จากหนังสือ หน้า 55)

เราขอเรียกมันว่าเป็นกวีนิพนธ์แห่งยุคสมัยที่ความเจ็บปวดซุกซ่อนเอาไว้ได้เผยชัดกว่าที่เคย

อาจกล่าวได้ว่าแทบทุกคนอยู่ในวังวนแห่งความเคลื่อนไหว จะด้วยเทคโนโลยีหรือความประจักษ์แจ้งใดก็ตาม มันช่วยส่งแรงกระเพื่อมบางอย่างออกไปถึงคนจำนวนมากให้ได้ตระหนักรู้ บางส่วนซึมซับ คับข้อง อดกลั้น แตกสลาย บางส่วน กู่ก้อง หยัดยืน เสียดต้าน และกระเสือกกระสนด้วยความหวังอันริบหรี่ นี่คือบทกวีที่รวมเอามวลของการเกิดดับเหล่านั้นไว้อย่างกระชับและงดงามทุกวรรคตอน ทุกท่อนทำนองจากหน้าสู่หน้า

ในยุคหนึ่งซึ่งไม่นานมานี้ นอกจากความป่วยไข้ที่ฝังในรากฐานของสังคมใกล้ตัวเราแล้ว โลกได้ป่าวร้องสัญญะสำคัญด้วยการแพร่ระบาดที่ปฏิวัติหน้ากระดาษของบทชีวิตที่กำลังไหลระเรื่อย ส่งผลให้โลกทั้งใบผันพลิกเข้าสู่อีกยุคที่ไม่น่าจะมีใครเคยย่ำกรายมาก่อน เราห่าง – ในความเป็นสังคมมนุษย์ที่ต้องปฏิสัมพันธ์, เรากักกัน – ในแดนดินที่มาไกลเกินกว่าอิสรภาพใด ๆ จะถูกจำกัดได้, และแน่นอน ฝันร้ายที่สุดคือในบางครั้งการจากลาที่ควรจะต้องได้เป็นห้วงยามนาทีที่ได้มีโอกาสใช้ร่วม พวกเราถูกขืนบังคับให้ปล่อยอย่างไม่เต็มใจ – จากไปอย่างไม่ได้แตะต้อง พวกเราเฝ้ามองความโรยราที่เปลี่ยนผ่านความช้ำบนกลีบกุหลาบและโรคระบาดก็ทำให้แรงโน้มถ่วงปลิดมันร่วงลงไวกว่าที่เคย

กวีนิพนธ์ของปาลิตากำซาบช่วงเวลาเหล่านั้นไว้ในทุกหลืบมุม ไม่ว่าจะกี่ความเหว่ว้า โศกร่ำ หรือเรียกร้อง บทกวีที่อยู่นอกอ้อมกอดได้บันทึกช่วงเวลาที่ไม่น่าจดจำให้ไม่ควรถูกลืมเลือนไว้ได้หมดสิ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งมวลแฝงแห่งการโหยไห้ในความพิกลพิการที่ส่งผ่านจากระบอบสู่ระบบกราดกระทบมายังกลุ่มคนอันไม่ประสี สะท้อนมาเป็นภาพผ่านถ้อยคำ สะท้านมาเป็นทรงจำผ่านคนแล้วคนเล่า ในทุกวรรค ทุกตอน ราวคมมีดที่บรรจงกรีดลงบนความรู้สึกและกดน้ำหนักปลายแหลมตรึงขณะหนึ่งของหน่อคิด อย่างปราศจากทีท่าว่าจะผ่อนปรน เพราะบางความสับสนไม่อาจผ่อนปรนได้ สารความอึดอัดแต่ชัดแจ้งเช่นนี้ไม่ว่าใครหากได้ลองผ่านตาผ่านหัวจิตหัวใจแน่นอนว่าไม่อาจข่มไม่ให้รู้สึกวูบไหวได้เลย กวีนิพนธ์ของปาลิตาทำงานกับเราอย่างนั้น

ในทุกความงามทางภาษาจึงแฝงความปวดปร่าไว้อย่างบ้าคลั่ง จวบจนผ่านพ้นคืนเหน็บหนาวที่ยืนยาว เรากำลังจะพบแสงตะวันที่เส้นขอบฟ้า บทส่งประเทืองความหวังเรืองรองก่อนที่จะลาจาก อาจเป็นเพียงกลประหลาดเพื่อให้เราหายใจต่อไปให้ได้

แต่โชคดีที่สุดท้าย – เรากำลังเข้าสู่อรุณรุ่งของวันใหม่กันแล้ว

“จนกว่าโลกจะโอบกอดเราเอาไว้”

ผู้เขียน : ปาลิตา ผลประดับเพ็ชร์

จำนวนหน้า : 168 หน้า / ราคา (ปกอ่อน) : 180 บาท

สำนักพิมพ์ : ผจญภัย

หมวด : กวีนิพนธ์

โพสต์ที่คุณอาจสนใจ

- หมวดจิตวิทยา/พัฒนาตนเองรีวิวหนังสือ

การกำหนดวิสัยทัศน์และมุ่งมั่นเดินหน้าเพื่อบรรลุจุดมุ่งหมายในชีวิตไม่มีทางเป็นเรื่องแย่ แต่การปล่อยให้ตนเองวัดความสำเร็จจากผลลัพธ์ที่จับต้องได้เท่านั้นอาจเป็นเรื่องผิดพลาด หนังสือที่จะชวนคุณทบทวนมาตรวัดในชีวิตใหม่ เพื่อรักษาไว้ซึ่งสิ่งสำคัญสำหรับคุณอย่างแท้จริง

ธ.ค. 21, 2023

- หมวดวรรณกรรม/ความเรียงบทความ

ไม่มีการเติบโตครั้งไหนไม่มีน้ำตา หรือต่อให้ไม่มีน้ำตา ก็ไม่ได้หมายความว่าความเจ็บปวดไม่เคยเกิดขึ้น – ชวนอ่านวรรณกรรมอบอุ่นหัวใจที่หลอมรวมความกร่อนพังแตกสลายที่มนุษย์มักไม่ค่อยเปิดเผย – เพราะความจริงอาจเป็นสิ่งอ่อนแอที่แข็งแกร่งที่สุดของชีวิต

ก.ย. 23, 2023

- หมวดปรัชญา/ศาสนา- หมวดวรรณกรรม/ความเรียงรีวิวหนังสือ

เมื่อปล่อยให้การเดินทางช้าลง ประสบการณ์และความทรงจำที่ได้รับจะแจ่มชัดขึ้น หนังสือที่จะชวนคุณครุ่นคิดดื่มด่ำในทุกย่างก้าวของการเคลื่อนที่ ให้ระหว่างทางที่มีเป็นมากกว่าแค่การไปให้ถึงจุดหมาย

พ.ย. 20, 2022

- หมวดวรรณกรรม/ความเรียงบทความ

นวนิยายรางวัลซีไรต์ชวนให้รู้สึกถึงภาพมายาคติในวัยคนหนุ่มคนสาวและเรื่องราวที่ยึดโยงเอาด้วยผลผลิตจากการเสพศิลป์ ชวนจินตภาพ ครุ่นคิด ลึกซึ้ง ถึงเขาวงกตในห้วงมโนนึกของไส้เดือนตาบอด

เม.ย. 10, 2022